نظرمن

از سالیان قبل موضوع اشتغال و بیکاری  به دلیل وجود میزان بالای نیروی انسانی جوان در کشور مطرح بوده و هم اکنون نیز با توجه به رکود تورمی در اقتصاد ، به بزرگترین چالش فراروی دولت تبدیل گردیده است . دولت سال 1392 را به حل موضوعاتی از قبیل : کنترل تورم و کاهش کسری بودجه و بهبود روابط خارجی اختصاص داد و توانست از شدت وخامت موضوعات فوق بکاهد . ولی سال 1393 را می توان سال ایجاد اشتغال نامید . در قانون اساسی از 3 بخش دولتی و خصوصی و تعاونی به عنوان بخش های فعال اقتصادی در کشور نام برده شده است . لیکن به دلیل مشکلات ایجاد شده از بابت تحریم و تورم ، رشد سرمایه گذاری در بخشهای خصوصی و تعاونی کند شده و بیکاری افزایش یافته است . به نظر من دولت می تواند از طریق کاهش سن بازنشستگی در بخشهای دولتی و خصوصی راه اشتغال نیروهای جوان را هموار نماید . از طرفی دیگر به دلیل عدم وجود زیرساختهای مناسب جهت سرمایه گذاری بیشتر ، با اشتغال نیروی انسانی در خارج از کشور ، هم از بیکاری کاسته شده و هم ارز آوری خوبی برای کشور داشته و هم فرصت لازم را به دولت داده تا زمینه جذب و استفاده از نیروی انسانی شاغل در خارج از کشور در سالهای بعد فراهم گردد .از طرفی موضوع بیکاری نیروی انسانی زیر 20 سال و بالای 45 سال را می توان از طریق بیمه های بیکاری و اجتماعی مورد حمایت قرار داد . به هر حال ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری از طریق سرمایه گذاری داخلی و خارجی قابل حل خواهد بود که تاکنون شرایط لازم برای آن فراهم نگردیده و شدت بیکاری می بایست از راه های دیگر کاهش یابد .